Wieloletni trening muzyczny wpływa na rozwój sieci neuronalnych mózgu. Profesjonalni muzycy stanowią modelową grupę badawczą dla naukowców, którzy analizują plastyczność mózgu zależną od doświadczenia. Część najwybitniejszych artystów muzycznych posiada również słuch absolutny. Do tej grupy należeli m.in. Wolfgang Amadeusz Mozart i Michael Jackson. Ta rzadka umiejętność polega na zapamiętywaniu wysokości dźwięków i rozpoznawania ich bez odwoływania się do dźwięku wzorcowego. To znaczy, że posiadacze słuchu absolutnego świetnie radzą sobie z odtworzeniem raz usłyszanej melodii oraz z pisaniem “muzycznych dyktand”.
Simon Leipold, Carina Klein i Lutz Jäncke, naukowcy z Uniwersytetu w Zurychu, odpowiedzieli na pytanie czy istnieje związek między muzykalnością i słuchem absolutnym a budową sieci neuronowych, przeprowadzając największą jak dotąd próbę. W badaniu brały udział 153 osoby, w tym 52 muzyków posiadających słuch absolutny, 51 muzyków nieposiadających tej umiejętności i 50 osób niebędących muzykami. Zdolności muzyczne zostały ocenione na podstawie testu Edwina E. Gordona, tzw. Zaawansowanej Miary Słuchu Muzycznego (AMMA, ang. Advanced Measures of Music Audiation). Polega on na prezentacji par krótkich sekwencji nut, a badani muszą zdecydować, czy różnią się one tonacją lub rytmem czy są takie same. Posiadanie słuchu absolutnego zweryfikowano za pomocą badania, podczas którego muzycy mieli za zadanie rozpoznać 108 dźwięków. Wykonano analizy funkcjonalnej i strukturalnej mózgów wszystkich uczestników przy wykorzystaniu funkcjonalnego obrazowania metodą rezonansu magnetycznego w stanie spoczynku (rsfMRI, ang. resting state functional magnetic resonance imaging) oraz dyfuzyjnego rezonansu magnetycznego (DW-MRI, ang. diffusion-weighted magnetic resonance imaging). Dodatkowo, podczas wykonywania testu przetwarzania dźwięków, muzycy zostali poddani funkcjonalnemu obrazowaniu metodą rezonansu magnetycznego (fMRI, ang. functional magnetic resonance imaging). Technika ta polega na pomiarze wzrostu przepływu krwi i utlenowania aktywnej okolicy mózgu.
Na podstawie wyników stwierdzono, że muzycy mają silniejsze połączenia funkcjonalne sieci nerwowych – czyli lepiej zsynchronizowaną aktywność regionów mózgu – w obszarach słuchowych obu półkul niż osoby niezwiązane z muzyką. Posiadają również silniejsze międzypółkulowe połączenia strukturalne między obszarami słuchowymi i silniejsze połączenia funkcjonalne w podsieciach skroniowo-ciemieniowo-czołowych. Muzycy, którzy rozpoczynali naukę w młodszym wieku, mają silniejsze połączenia strukturalne niż ci zaczynający później. Nie odnotowano wyraźnych różnic między mózgami muzyków posiadających słuch absolutny i nie posiadających go.
Wyniki badania wykazały, że muzycy mają lepiej rozwinięte połączenia między- i wewnątrzpółkulowe mózgu zarówno w sieciach strukturalnych, jak i funkcjonalnych. Sugerują też, że w im wcześniejszym wieku zostaje wprowadzony trening muzyczny, tym silniejsze zmiany powoduje w sieciach neuronalnych. Wpływ słuchu absolutnego na sieci neuronowe jest prawdopodobnie niewielki.
