Mózg wydaje się najbardziej fascynującym narządem, jaki do tej pory odkryto w ludzkim ciele. I choć psychika podpowiada nam, że skoro mózg ma dwie półkule, to muszą one być symetryczne, naukowcy znów obalają ten mit. Aby lepiej zrozumieć asymetryczność mózgu, dobrze jest przypomnieć sobie, jakie każda z półkul ma funkcje. I mimo że na pierwszy rzut oka bruzdy układają się w symetryczne wzory, to w rzeczywistości mają odmienne cechy.
Przyjęło się, że lewa półkula mózgu odpowiada za uczenie się języka, czytanie, analizowanie. Mówi się, że osoby o bardziej rozwiniętej lewej półkuli są poukładane i wszystko mają pod kontrolą, dużo czasu przeznaczają też na analizę zdarzeń. Natomiast prawa półkula odpowiada za wyobraźnię, myślenie abstrakcyjne, zdolności plastyczne i intuicję. Przyjęło się, że artyści, marzyciele, czy też osoby o wysokiej wrażliwości i spontaniczności mają bardziej rozwiniętą prawą półkulę mózgu. W nauce nazywa się to lateralizacją.
Badania Bin Wan i wsp. znacznie poszerzają dotychczasową perspektywę, bowiem okazuje się, że zmniejszona lub zwiększona lateralizacja mózgu może być przyczyną niektórych zaburzeń psychicznych. Poziom asymetrii pomiędzy dwoma półkulami mózgu jest indywidualny dla każdej jednostki. Naukowcy wskazują na dwa czynniki mające nań wpływ. Są to genetyka i doświadczenie, czyli zmiany zachodzące w mózgu na przestrzeni życia człowieka. Według naukowców asymetria powstaje na podstawie doświadczeń życiowych jednostki, a za potwierdzeniem tej tezy przemawia to, że u osób starszych często zauważa się zmniejszoną asymetrię prawostronną mózgu.
„Jeśli zrozumiemy dziedziczność asymetrii, zrobimy pierwszy krok w kierunku zrozumienia roli czynników genetycznych i środowiskowych w kształtowaniu tej cechy. Być może w końcu będziemy w stanie dowiedzieć się, jakie błędy niesie za sobą zaburzenie asymetrii prawej i lewej półkuli mózgu” – mówi Sofie Valk, szefowa badania i przedstawicielka grupy badawczej Cognitive Neurogenetics w MPI CBS.
Badania rozszerzono o porównanie zmian zachodzących w mózgu ludzi i małp (makaków). Pozwoli to ustalić, które konkretnie z czynników wpływających na powstawanie (lub nie) asymetrii półkul mózgu są genetyczne, a które mają podłoże środowiskowe i mogą być modyfikowane w toku życia człowieka.
