Imbir to przyprawa chętnie stosowana w okresie jesienno-zimowym. Nie tylko rozgrzewa organizm, ale pomaga też zwalczać infekcje. Wykazuje działanie przeciwzapalne i antyoksydacyjne. Jego właściwości prozdrowotne wynikają z bogactwa związków bioaktywnych zawartych w korzeniu tej rośliny. Badania naukowe sugerują, że składniki w nim obecne mogą pomóc w łagodzeniu objawów wielu chorób, w tym tych związanych z nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego. Na szczególną uwagę zasługuje 6-gingerol – ten związek o działaniu przeciwzapalnym występuje w korzeniu imbiru w największej ilości.
Patologiczny stan zapalny towarzyszy m.in. chorobom autoimmunologicznym. Jedną z nich jest toczeń rumieniowaty. W trakcie jego rozwoju dochodzi do zniszczenia wielu tkanek i narządów. Zespół antyfosfolipidowy to także choroba autoimmunologiczna. Objawia się głównie zakrzepicą i poronieniami. Rozpoznawany jest na podstawie obecnych w krążeniu przeciwciał antyfosfolipidowych, które występują także u około 30% pacjentów chorujących na toczeń rumieniowaty. W osoczu osób cierpiących na obie te choroby podwyższony jest również poziom zewnątrzkomórkowych sieci neutrofilowych (NET, ang. neutrophil extracellular traps) – włókien wydzielanych przez neutrofile, zbudowanych głównie z chromatyny i bakteriobójczych białek. Przyczynia się to do nasilenia zakrzepicy i procesu zapalnego. Ze względu na przeciwzapalne właściwości składników imbiru naukowcy z University of Michigan postawili sprawdzić, czy i w jakim stopniu 6-gingerol i jego pochodne będą w stanie zahamować nadmierną aktywność neutrofili w przebiegu wspomnianych chorób.
Pierwszą część badań naukowcy zrealizowali wykorzystując krew pobraną od osób zdrowych oraz pacjentów chorujących na toczeń i zespół antyfosfolipidowy. Wyizolowali neutrofile z osocza osób z grupy kontrolnej, a następnie hodowali je in vitro. W kolejnym etapie do medium hodowlanego dodali przeciwciała uzyskane z krwi pacjentów. Później traktowali komórki 6-gingerolem i jego pochodnymi, a następnie oceniali zdolność neutrofili do tworzenia NET oraz uwalniania wolnych rodników. Wyniki porównywano do grupy kontrolnej – komórek nietraktowanych przeciwciałami. Kolejną część eksperymentów badacze przeprowadzili na mysim modelu tocznia rumieniowatego. Chorym myszom podawali dootrzewnowo 6-gingerol, a następnie oceniali jego potencjał terapeutyczny. Oznaczali w osoczu zwierząt poziom NET, przeciwciał, cytokin prozapalnych oraz innych cząsteczek związanych z toczącym się procesem zapalnym. W ostatnim etapie badań naukowcy przeprowadzili doświadczenia na zwierzętach, u których eksperymentalnie wywoływali zakrzepicę. Podawali im przeciwciała antyfosfolipidowe, aby później ocenić wpływ 6-gingerolu na rozmiar skrzepów powstałych w dużych żyłach oraz na wydzielanie NET.
Okazało się, że już niskie stężenie 6-gingerolu było w stanie znacznie obniżyć wytwarzanie NET przez neutrofile, do których medium hodowlanego dodawano przeciwciała uzyskane od pacjentów chorych na toczeń lub zespół antyfosfolipidowy. Zarówno 6-gingerol, jak i jego pochodne zredukowały także ilość wolnych rodników w hodowlach komórkowych traktowanych przeciwciałami. Podobne wyniki naukowcy uzyskali w doświadczeniach przeprowadzonych na zwierzętach. Poziom NET, przeciwciał wywołujących chorobę oraz cytokin prozapalnych we krwi myszy z toczniem zmniejszył się znacznie po podaniu im 6-gingerolu w porównaniu do myszy chorych, którym tego związku nie podawano. 6-gingerol przeciwdziałał również rozrostowi skrzepów, przyspieszajacemu po podaniu przeciwciał antyfosfolipidowych.
Naukowcy udowodnili, że 6-gingerol posiada zdolność hamowania nadmiernej aktywności neutrofili i wydzielania przez nie zewnątrzkomórkowych sieci neutrofilowych. Wyniki badania sugerują zatem, że może on wywierać korzystne działanie w przypadku zastosowania u osób zmagających się z toczniem rumieniowatym lub zespołem antyfosfolipidowym.
