Przeprowadzone w 2013 roku badania wykazały, że migrena jest jedną z chorób, która bardzo negatywnie wpływa na jakość życia osób cierpiących na to schorzenie. Jak dotąd nie udało się ustalić jednoznacznej przyczyny migreny, dlatego też wynalezienie środka, którego stosowanie skutecznie hamowało by chorobę, a także jej zapobiegało jest dość trudne.
Sytuacja zmieniła się kiedy przyjęto, że za powstawanie bólu migrenowego odpowiada prawdopodobnie nadmierne pobudzenie komórek nerwu trójdzielnego, w którego zakończeniach zlokalizowane są receptory neuropeptydu zależnego od genu kalcytoniny – CGRP (ang. calcitoningene-relatepeptid). W następstwie ich stymulacji dochodzi do zwiększonej sekrecji mediatora CGRP, który uważany jest za jeden z najważniejszych przekaźników bólowych. Analizując mózgi osób cierpiących z powodu migreny, zespół naukowców z Third Military Medical University (TMMU) w Chinach zauważył, że poziom tego peptydu jest znacznie wyższy niż u osób zdrowych. Odkrycie to dało teoretyczne podstawy do opracowania nowych leków przeciwmigrenowych. Początkowo wykorzystywano związki o działaniu antagonistycznym, które konkurują z białkiem CGRP o miejsce wiążące na receptorze. Badania kliniczne potwierdziły, że substancje te łagodzą objawy migreny i redukują częstość występowania napadów. Ponadto dzięki temu, że posiadają one zdolność do przekraczania bariery krew-mózg wykazują działanie ośrodkowe. Niektóre z leków, w których substancją czynną był antagonista receptorów CGRP przeszły pozytywnie II i III fazę badań klinicznych, jednakże zauważono, że mają one bardzo negatywny wpływ na funkcjonowanie wątroby. W związku z tym próby kliniczne z ich zastosowaniem zostały przerwane.
Obecnie coraz bardziej popularne są przeciwciała monoklonalne (mAb, ang. monoclonal antibody) skierowane przeciwko CGRP. Cechami charakterystycznymi tych molekuł jest to, że odznaczają się jednakowym lub podobnym stopniem powinowactwa oraz specyficznością w stosunku do danego antygenu. Okazały się one bardzo skuteczne w II i III fazie badań, a dodatkowo udowodniono, że ich stosowanie w minimalnym stopniu wiąże się z ryzykiem efektów ubocznych. W próbach klinicznych sprawdzano efekt terapeutyczny przeciwciał LY2951742, ALD403, TEV-48125 oraz AMG 334, a udział w nich wzięło łącznie 1001 osób. U uczestników, po zastosowaniu wyżej wymienionych cząstek, odnotowano ograniczenie ilości dni z bólem. Ponadto niektórzy pacjenci zgłaszali poprawę już po upływie tygodnia od przyjęcia leku.
Otrzymane wyniki są bardzo zachęcające i prawdopodobnie w przyszłości zaowocują opracowaniem nowych metod terapii i prewencji migreny. Według danych prace nad wynalezieniem skutecznego środka prowadzone są w kilku laboratoriach, a pierwsze tego typu leki powinny trafić na rynek już w 2019 roku.
