Nieinwazyjna elektryczna stymulacja mózgu polega na pobudzaniu neuronów za pomocą specjalnych elektrod umieszczonych na głowie pacjenta. Taka metoda wpływania na aktywność ośrodkowego układu nerwowego testowana jest pod kątem możliwości zastosowania terapeutycznego przy różnorodnych problemach neurologicznych, np. w przypadku udaru, uszkodzenia mózgu w wyniku urazu mechanicznego, demencji czy depresji. Jednak otrzymane dotychczas wyniki nie są spójne jeśli chodzi o efekty takiej terapii.
Zespół naukowy z Imperial College London postanowili odpowiedzieć na pytanie, dlaczego niektórzy pacjenci reagują na stymulację mózgu lepiej niż inni. W tym celu przeprowadzili badanie z udziałem osób z umiarkowanym lub ciężkim uszkodzeniem mózgu, a także zdrowych. Ochotników poddano nieinwazyjnej elektrycznej stymulacji mózgu podczas wykonywania zadania służącego ocenie funkcji wykonawczych, przy czym wykonano neuroobrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego. Część uczestników, która stanowiła grupę kontrolną, otrzymała pozorowaną stymulację, przy czym nie istniała możliwość, aby pacjenci mogli rozpoznać, do której grupy należą.
Wyniki ujawniły, że osoby zdrowe zawsze osiągały lepsze rezultaty, kiedy otrzymywały stymulację. W przypadku pacjentów z uszkodzeniem mózgu było jednak inaczej – odpowiedź na stymulację była zróżnicowana. Analiza wyników rezonansu magnetycznego wykazała, że u tych, którzy najlepiej zareagowali na tę interwencję terapeutyczną, połączenia istoty białej były najlepiej rozwinięte. Im były one słabsze lub im większemu uległy uszkodzeniu, tym poprawa osiągana dzięki stymulacji była mniejsza.
“Odkryliśmy, że osoby z silniejszymi połączeniami istoty białej w mózgu osiągnęły większą poprawę dzięki stymulacji – mówi dr Lucia Li, współautor badania. – Może to być ważny powód, dla którego poprzednie badania wykazały, że niektórzy ludzie czerpią korzyści ze stymulacji, podczas gdy inni nie, i oznacza to, że możemy zacząć stosować stymulację mózgu w najbardziej spersonalizowany sposób.”
Być może okrycie zespołu z Wielkiej Brytanii przyczyni się do bardziej efektywnego wykorzystywania metody nieinwazyjnej elektrycznej stymulacji mózgu w przyszłych strategiach terapeutycznych. Jednak jego członkowie są świadomi, iż potrzeba jeszcze wiele pracy, aby potwierdzić otrzymane wyniki. Poważne ograniczenie stanowi fakt, że przebadano tylko jeden konkretny typ zachowania poznawczego, a stymulacji poddano tylko jeden region mózgu. Obecnie należy powtórzyć badanie z uwzględnieniem innych stanów wiążących się z nieprawidłowościami w funkcjonowaniu mózgu, aby sprawdzić, czy uda się znaleźć podobną zależność.
