Małżeństwo i długoletnie związki od lat uznawane były za typowy wybór życiowy. Jednak obecnie zauważa się, że coraz więcej osób decyduje się na życie w pojedynkę. Wybór ten może wynikać z wielu czynników, np. z nietypowych okoliczności życiowych, indywidualnych preferencji lub cech osobowości. Co ciekawe badania sugerują, że decyzja odnośnie modelu życia może wpłynąć na poziom satysfakcji, zdrowie psychiczne, a także na cechy osobowości. W artykule opublikowanym w czasopiśmie Psychological Science przeanalizowano różnice między osobami samotnymi, a tymi, które są w długoletnich związkach. Badanie obejmowało dane od ponad 77 tysięcy Europejczyków powyżej 50 roku życia.
Celem badania było porównanie poziomu satysfakcji z życia oraz cech osobowości między osobami, które były samotne przez całe życie, a tymi, które pozostają w długotrwałych związkach. Główną grupę badanych stanowili mieszkańcy 27 krajów europejskich, co pozwoliło na analizę różnic kulturowych. W badaniu uwzględniono też różnice płci oraz wiek uczestników. Kluczową metodologię stanowiło zastosowanie modelu Wielkiej Piątki, który klasyfikuje osobowość w pięciu wymiarach: otwartość na doświadczenia, sumienność, ekstrawersję, ugodowość oraz neurotyczność. Badanie dostarczyło szeregu interesujących wyników, które pozwalają lepiej zrozumieć życie wiecznych singli w porównaniu do osób w stałych związkach.
Po pierwsze, naukowcy zauważyli różnice dotyczące osobowości pomiędzy osobami będącymi w długotrwałych związkach, a tymi które żyją w pojedynkę. Osoby samotne charakteryzowały się niższymi wynikami w trzech istotnych aspektach: ekstrawertyczności, sumienności oraz otwartości na nowe doświadczenia. Badacze przypuszczają, że te różnice mogą być zarówno przyczyną, jak i skutkiem życia samemu. Jednak wymaga to dalszych badań.
Po drugie, badacze zaobserwowali, że osoby samotne w krajach, w których wskaźnik zawierania małżeństw był wyższy (np. w państwach południowej Europy) odczuwały mniejszą satysfakcję ze swojego życia. W związku z tym, że efekt ten nie był znaczący, naukowcy sugerują, że większą wagę mogą mieć tu inne czynniki, np. otaczanie się rodziną i przyjaciółmi, których wsparcie może zdecydowanie poprawić poczucie szczęścia i satysfakcji z życia.
Po trzecie, naukowcy zauważyli istotne różnice, które są związane zarówno z płcią jak i z wiekiem. Badanie wykazało, że kobiety, które żyją w pojedynkę cechowały się znacznie wyższym poziomem zadowolenia z życia w porównaniu do samotnych mężczyzn. Badacze sugerują, że może być to powiązane z innym oczekiwaniami społecznymi wobec płci odnośnie bycia w związku. Ponadto badanie pokazało, że starsze osoby, które żyją w pojedynkę wykazywały większą satysfakcję z życia w porównaniu do osób młodszych. Naukowcy sugerują, że może to być spowodowane zaakceptowaniem przez seniorów swojej sytuacji, ponieważ minął już czas w którym ich rówieśnicy zakładali rodziny i wychowywali dzieci, w związku z tym nie czują już presji społeczeństwa.
Badanie ujawnia, że osoby samotne przez całe życie doświadczają niższego poziomu zadowolenia z życia oraz mają inne cechy osobowości niż osoby pozostające w długotrwałych związkach. Te różnice mogą mieć konsekwencje dla ich zdrowia psychicznego i fizycznego, ponieważ przegląd literatury wskazuje, że cechy takie jak ekstrawertyczność czy sumienność są związane z lepszym zdrowiem i dłuższym życiem.
Potrzebne są dalsze badania, które szczegółowo przeanalizowałyby zależności pomiędzy modelem życia, zadowoleniem z życia a osobowością. Takie analizy mogłyby pomóc w budowaniu trwałych relacji międzyludzkich, a także lepiej zrozumieć potrzeby osób samotnych.
