Nie masz dostępu do tych treści Wygląda na to, że nie masz rangi Czytelnik, aby ją otrzymać zaloguj się klikając na przycisk poniżej. Przejdź do logowania Nie masz jeszcze konta? Dołącz do nas!
Demencja (zespół otępienny) jest nieuleczalną, postępującą chorobą dotykającą głównie seniorów. Objawia się zaburzeniami zdolności poznawczych (pamięci, uczenia się, koncentracji, myślenia). Pogorszenie się tych funkcji zazwyczaj wywołuje u chorych agresję, drażliwość, zaburzenia lękowe, stany depresyjne, zaburzenia snu, pobudzenie lub apatię. Takie zachowania bardzo utrudniają opiekę nad osobami cierpiącymi na zespoły otępienne, stąd też stosunkowo często podaje się chorym leki psychotropowe, głównie neuroleptyki. W ostatnim czasie naukowcy z Kanady zwrócili uwagę na nadużywanie środków przeciwpsychotycznych u pensjonariuszy
Biopsja to podstawowe badanie diagnostyczne służące do rozpoznawania nowotworów. Do tej pory ocenę stanu pobranej tkanki, a także badanie jej komórek lekarze przeprowadzali osobiście. To zajęcie bywa czasochłonne oraz jest obarczone marginesem błędu. Grupa naukowców z uniwersytetów MIT, Stanforda i Harvarda udowodniła, że w celu identyfikacji zmian nowotworowych można skutecznie wykorzystać nowoczesną technologię. Wyniki badania zostały szczegółowo opisane w artykule opublikowanym w renomowanym czasopiśmie naukowym “JAMA Network Open”. Próbka pobrana w czasie biopsji zostaje wystawiona
Glejaki to najczęściej występujący rodzaj guzów wewnątrzczaszkowych. Chorujący na nie pacjenci przeżywają zwykle od 12 do 18 miesięcy od postawienia diagnozy. Obecnie medycyna nie dysponuje skutecznymi metodami ich leczenia. Dlatego tak bardzo istotne jest opracowanie strategii terapeutycznej, która pozwoliłaby pacjentom wrócić do zdrowia. Badacze z University of Virginia School of Medicine pracują nad wykorzystaniem w tym celu fal ultradźwiękowych. Ich strategia zakłada podanie chlorowodorku kwasu 5-aminolewulinowego (5-ALA) – leku, który ma uwrażliwić komórki nowotworu na
Psylocybina to główny składnik tzw. magicznych grzybków. Zażycie tej substancji powoduje głęboką zmianę stanu świadomości, której zazwyczaj towarzyszą halucynacje wzrokowe i słuchowe utrzymujące się przez kilka godzin. W 2016 roku naukowcy z Medycznego Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa w Stanach Zjednoczonych dowiedli, iż psychoterapia wsparta przyjmowaniem psylocybiny pomaga znacząco zmniejszyć intensywność stanów lękowych i depresyjnych pacjentów cierpiących na nowotwór złośliwy. Nowe badanie tego samego zespołu zostało opublikowane w czasopiśmie “JAMA Psychiatry”. Celem naukowców było sprawdzenie, czy psylocybina
Glejaki zaliczane są do nowotworów ośrodkowego układu nerwowego. Wśród wszystkich jego rodzajów typ wielopostaciowy wyróżnia się największą złośliwością. Średni czas przeżycia wynosi ok. 15 miesięcy. Nazwa wielopostaciowy nawiązuje do faktu, że obraz makroskopowy tego guza nie jest jednorodny. W jego obrębie obserwuje się zmienną budowę i duże zróżnicowanie komórkowe. Klasyfikacja glejaków opiera się na różnicach w złośliwości, lokalizacji i typach komórek, które tworzą guz. Nie jest ona jednak pomocna lekarzom w dobieraniu skutecznego leczenia. Obecnie
Ibogaina to związek chemiczny występujący w roślinie z gatunku Tabernanthe iboga, który może być wykorzystywany jako rekreacyjny narkotyk halucynogenny. Istnieją doniesienia, jakoby jego zażycie wyzwalało z uzależnień od alkoholu, opiatów, itp. Podobno osłabia także efekty uboczne odstawienia używek i zmniejsza ryzyko nawrotu nałogu. Niemniej jednak spożycie ibogainy ma również poważne efekty uboczne. Należą do nich m.in. halucynacje i kardiotoksyczność, która grozi poważnym uszkodzeniem mięśnia sercowego. Z tych przyczyn ibogaina jest nielegalna niemal na całym świecie.
Choroba Parkinsona jest postępującą chorobą, która stopniowo doprowadza do utraty komórek nerwowych. Jej rozwój może zachodzić powoli, nawet latami. Chorzy doświadczają wówczas różnorodnych objawów, w tym drżenia mięśniowego, problemów z zachowaniem równowagi, sztywności rąk i nóg, a także trudności z poruszaniem się. Schorzenie dotyka przede wszystkim osoby starsze, powyżej 60. roku życia. Warto jednak pamiętać o tym, że może ono rozwinąć się również u dużo młodszych osób. Wyniki badań ostatnich lat wykazały, że dużą rolę
