Syndrom oszusta po raz pierwszy opisano pod koniec lat 70. XX wieku. Zwrócono wówczas uwagę na to, iż wiele odnoszących sukcesy kobiet umniejsza swoje osiągnięcia i nie uważa, by były one ich własną zasługą. Dziś definiuje się to zjawisko jako przekonanie, że osiągnięty sukces nie jest wynikiem własnych kompetencji, lecz splotu okoliczności – pomimo zewnętrznych dowodów, że jest odwrotnie. Osoba z syndromem oszusta uważa, że otoczenie postrzega ją jako bardziej inteligentną i kompetentną niż jest