Stres emocjonalny pobudza część współczulną autonomicznego układu nerwowego. To z kolei prowadzi do pojawienia się reakcji fizycznych: wzrostu tętna, ciśnienia krwi i temperatury ciała. Są one mechanizmami, które pozwalają ssakom zwiększyć sprawność fizyczną w sytuacji, kiedy niezbędna jest walka lub ucieczka. Jednak te same mechanizmy, które powstały w celu ratowania życia, są dzisiaj przyczyną licznych problemów zdrowotnych u ludzi. Wynika to z faktu, że obecnie większość ludzi boryka się z przedłużającymi się sytuacjami generującymi stres.
Aby opracować skuteczne strategie leczenia dolegliwości spowodowanych przez stres, należy najpierw dokładnie zrozumieć mechanizm neuronowy, który leży u podstaw fizycznych reakcji. Prace w tym temacie prowadzili naukowcy z Uniwersytety w Nagoi. Obserwowali oni aktywność mózgu szczurów, które zostały wystawione na trudną sytuację – zastraszanie przez dominującego osobnika.
Podane zwierzętom wcześniej radioaktywne markery pozwoliły stwierdzić, że szczególnie dwa obszary mózgu przejawiały bardzo wysoką aktywność w odpowiedzi na stres. Były to: grzbietowa kora szypułki (ang. dorsal peduncular cortex, DP) i grzbietowa część struktury nazywanej tenia tecta (DTT). Otrzymują one sygnały z układu limbicznego, czyli swoistego “obwodu emocjonalnego”, same natomiast przesyłają impulsy nerwowe do podwzgórza. Podwzgórze z kolei pełni funkcję centrum kontroli funkcji życiowych organizmu.
Aby dokładniej zbadać rolę, jaką odgrywają obszary DP/DTT, naukowcy osłabili ich połączenia z podwzgórzem. Następnie ponownie wystawiono zwierząt na te same warunki stresowe co wcześniej. Tym razem jednak nie zaobserwowano żadnej reakcji fizycznej, która świadczyłaby o przeżywaniu stresu. U szczurów nie wystąpiło przyspieszenie tętna, wzrost ciśnienia krwi lub temperatury ciała.
