Zdolność do wytwarzania muzyki należy do cech typowych dla gatunku ludzkiego. Muzyka jest elementem wszystkich znanych człowiekowi kultur i różni się znacząco nawet od najbardziej zbliżonych jej analogów występujących u zwierząt z rzędu ssaków naczelnych.
Według wyników badań z zakresu neuroobrazowania, neurony odpowiadające za odbieranie i przetwarzanie muzyki tworzą odrębną populację komórek nerwowych. Naukowcy z Uniwersytetu Columbia w jednym ze swoich wcześniejszych badań z użyciem funkcjonalnego rezonansu magnetycznego potwierdzili te założenia. Wyniki ich eksperymentu udowodniły, że neurony wrażliwe na muzykę zgromadzone są w odrębnym obszarze i leżą blisko miejsca odpowiadającego za przetwarzanie dźwięków mowy. Wciąż jednak nie wiadomo, czy istnieje jeszcze bardziej selektywny podział neuronów, które uaktywniają się w odpowiedzi na odmienne rodzaje muzyki.
Aby otrzymać bardziej szczegółowe wyniki, wspomniani naukowcy w swojej najnowszej pracy postanowili wykorzystać inną metodę badań bioelektrycznej aktywności mózgu – elektrokortykografię. Polega ona na umieszczeniu elektrod rejestrujących potencjały elektryczne wytwarzane przez komórki nerwowe bezpośrednio na powierzchni kory mózgu. Metoda ta charakteryzuje się dużo lepszą rozdzielczością czasową i przestrzenną niż bezinwazyjne techniki z zakresu neuroobrazowania, czyli jest po prostu bardziej dokładna. Posłużyła ona naukowcom do rejestrowania aktywności mózgu uczestników w odpowiedzi na 165 różnych dźwięków. Były to dźwięki znane, słyszane na co dzień przez badanych.
W ten sposób badacze otrzymali wyniki, jakich nigdy wcześniej nie udało się uzyskać. Okazało się, że jeden z obszarów kory słuchowej mózgu odpowiadał silnie tylko na dźwięki śpiewu. To miejsce zlokalizowane było na szczycie płata skroniowego, w pobliżu miejsc, w których neurony reagują selektywnie na mowę i dźwięki instrumentów muzycznych. Sugeruje to, że określony obszar kory może być wrażliwy na tonację głosu lub zależność pomiędzy tonacją a wypowiadanymi słowami. Być może odebrana informacja jest później przesłana do innych obszarów mózgu i tam zinterpretowana.
Autorzy pracy chcą w przyszłości zbadać, czy konkretne (i jakie) aspekty śpiewu wywołują odpowiedź określonych neuronów. Czy znaczenie ma już barwa głosu i tonacja, czy raczej ważniejszą rolę gra “wzór”, w jaki ułożone są nuty, a więc melodia i rytm. Pozwoli to lepiej poznać ludzki mózg, a więc być może i istotę nas samych.
