Nowojorscy naukowcy z Uniwersytetu Rockefellera przeprowadzili badanie, w którym dowiedziono, że neurony hD2R wykazujące powinowactwo do receptora dopaminowego 2 w hipokampie są specyficznie aktywowane przez pokarm oraz że modulacja ich aktywności ogranicza nadmierne przyjmowanie pokarmu. Mechanizm ten warunkuje efektywne powstrzymywanie impulsu do przejadania się.
Neurony hD2R stają się aktywne po każdym posiłku. Bezpośrednia stymulacja tych komórek w przeprowadzonym badaniu powodowała, że myszy odczuwały mniejszą potrzebę jedzenia, natomiast hamowanie aktywności hD2R objawiało się zwiększonym apetytem wśród zwierząt.
„Komórki te powstrzymują zwierzę przed nadmiernym przejadaniem się. Dają one niskie poczucie satysfakcji z jedzenia, co określa stosunek myszy do pożywienia.” – Estefania Azevedo, współautorka badania
Kiedy zwierzę napotyka pożywienie w określonym miejscu w jego naturalnym środowisku bytowania, wówczas miejsce to zostaje wpisane w pamięć przestrzenną w hipokampie, tworząc mentalne połączenie pomiędzy konkretną lokalizacją a jedzeniem. By dowiedzieć się, w jaki sposób neurony hD2R wpływają na powstawanie tych połączeń, naukowcy przeprowadzili stymulację tych komórek u myszy w momencie, gdy przebywały one w środowisku z dostępem do pożywienia w określonych punktach. Takie działanie istotnie zmniejszyło prawdopodobieństwo późniejszego powrotu zwierzęcia do miejsca, w którym wcześniej znajdowała się żywność, co sugeruje, że modulowanie hDR2 hamuje zapisywanie wspomnień związanych z posiłkiem w pamięci przestrzennej.
„Umysłowe powiązania pomiędzy jedzeniem a lokalizacją są ważne z punktu widzenia przetrwania gatunku, a siła tych powiązań jest zależna od przeżytych przez zwierzę doświadczeń. Z uwagi na fakt, iż neurony hD2R wpływają na stosunek zwierzęcia do spożywania pokarmu, warunkują one jednocześnie siłę tych zależności.” – Estefania Azevedo, współautorka badania
W kolejnym etapie doświadczenia wykazano, że neurony hD2R otrzymują dane wejściowe z kory śródwęchowej, która przetwarza informacje sensoryczne i wysyła dane wyjściowe do przegrody, biorącej udział w procesie karmienia zwierzęcia. Wyniki tego badania sugerują, że w mózgu zachodzą mechanizmy bezpośrednio wpływające na apetyt. Podczas gdy niektóre z nich pomagają zwierzęciu w zapamiętaniu miejsca występowania pokarmu, inne ograniczają jego przyjmowanie.
