Choć pamięć pacjentów cierpiących na chorobę Alzheimera odmawia posłuszeństwa, ich wspomnienia wciąż pozostają zachowane. Wyniki dotychczasowych badań naukowych wykazały, że strategia terapeutyczna polegająca na ponownym rozpoznawaniu naturalnych gestów może prowadzić do wrażeń zmysłowych, jest w stanie stymulować ukryte obszary pamięci. Wielokrotne powtarzanie danej czynności prowadzi bowiem do wytworzenia się poczucia jej znajomości. Ekspozycja na znane bodźce może zaś spontanicznie uruchomić odpowiednie czynności funkcjonalne, co skutecznie poprawia zdolność funkcjonowania w codziennym życiu.
Naukowcy z University of Otago w Nowej Zelandii przeprowadzili badanie pilotażowe, które miało na celu ustalenie czy forma terapii oparta na tańcu może przyczynić się do poprawy jakości życia osób cierpiących z powodu otępienia. W tym celu opracowali serię ćwiczeń tanecznych wykonywanych przy muzyce budzącej wspomnienia uczestników. Obejmował on 10 cotygodniowych sesji, podczas których ochotnicy przez 5-10 minut śpiewali i grali na pianinie, zaś przez następne 30-40 minut uczyli się krótkiego układu tanecznego.
Już po sześciu sesjach zaobserwowano wyraźną poprawę jakości życia pacjentów. Według analizy tematycznej, wynik ten był związany z zabawą i wrażeniami humorystycznymi. Niektórzy z uczestników tworzyli własne, zabawniejsze wersje prezentowanych przez instruktora póz i ruchów, niektórzy też chętniej brali udział w ćwiczeniach, gdy wyrażano zgodę na wykonywanie zabawniejszych ruchów. Generalnie uczestnicy zaangażowali się bardziej, gdy umożliwiono im większą swobodę i przestrzeń do generowania żartobliwych sytuacji.
“Bardzo dobrze reagowali na muzykę i wykazali entuzjazm w poruszaniu się w jej rytm, bez względu na ograniczenia fizyczne – mówi Ting Choo, współautor badania. – Podczas każdej sesji obserwowano pozytywne reakcje, takie jak przywoływanie wspomnień, spontaniczne tańce i żarty. Te obserwacje z pewnością odwróciły stereotypowy pogląd, że ta grupa ludzi jest pasywna i nieruchliwa. Muzyka stymuluje ich reakcje znacznie lepiej niż instrukcje werbalne.”
Naukowcy zamierzają powtórzyć badanie, lecz tym razem z większą liczbą uczestników oraz z udoskonalonym programem ćwiczeń, który w lepszy sposób będzie mógł zaspokoić potrzeby osób z demencją. Wyrażają też nadzieję, że ich dalsze prace uzyskają wsparcie, a wykorzystanie sztuki – muzyki, malarstwa, dramatu i tańca – w terapii zostanie docenione przez klinicystów.
