Ciało migdałowate to znajdująca się w mózgu parzysta niewielka struktura, która odgrywa ważną rolę w procesach emocjonalnych, poznawczych i behawioralnych. Jest to skupisko neuronów ułożonych między biegunem części skroniowej a rogiem dolnym komory bocznej. Pierwszy opis ciała migdałowatego pojawił się na początku XIX wieku. Uznano je wtedy za odrębną część mózgowia.
Hipokamp stanowi kluczowy element mózgu człowieka oraz innych ssaków. Należy on do układu limbicznego i odgrywa istotną rolę w prawidłowym funkcjonowaniu pamięci długotrwałej i przestrzennej. Osiąga on pełną dojrzałość około drugiego roku życia. Hipokamp jest strukturą występującą parzyście na zasadzie odbicia lustrzanego, po obydwu półkulach mózgowia. U ludzi i innych naczelnych obszar ten znajduje się w przyśrodkowej części płata skroniowego, pod powierzchnią korową. Ma on charakterystyczny zakrzywiony kształt podobny do konika morskiego, czyli gatunku ryby morskiej z rodzaju Hippocampus, czemu struktura ta zawdzięcza swoją nazwę…
Układ limbiczny to kompleksowy system struktur mózgowych związanych z regulacją emocji, zachowań, pamięci i motywacji. W jego skład wchodzą różne elementy wielu pięter mózgu. Najbardziej znane to hipokamp i ciało migdałowate. Układ limbiczny odgrywa kluczową rolę w doświadczaniu emocji i funkcjonowaniu poznawczym. Jest złożonym systemem, który wpływa na wiele aspektów codziennego życia, od reakcji na stres po kształtowanie wspomnień. Struktury wchodzące w skład układu limbicznego opisał już pod koniec XIX wieku Paul Broca. Sądził on, iż obszar mózgu nazwany przez niego płatem limbicznym odpowiada w całości za zmysł węchu. Późniejsze badania ujawniły jednak, że nie jest to podstawowa funkcja tej okolicy…
Układ nagrody i kary jest zespołem ośrodków mózgu i dróg nerwowych, które sterują stanami przyjemności oraz regulują nastrój. Odpowiada m.in. za motywację do działania, odczuwanie przyjemnych doznań, uczenie się i zapamiętywanie. Został odkryty stosunkowo niedawno, w 1954 roku, przez Jamesa Oldsa i jego doktoranta Petera Milnera. Sprawdzali oni zachowanie szczurów poprzez drażnienie różnych obszarów mózgów zwierząt za pomocą elektrod. Odkryli, że stymulacja odpowiednich struktur (pęczka przyśrodkowego przodomózgowia i bocznego jądra podwzgórza) skłaniała szczura do poszukiwania ich ponownego pobudzenia…
Wyspa (łac. insula) to struktura anatomiczna mózgu położona w zagłębieniu bruzdy bocznej mózgu, oddzielona od otaczających ją płatów przez bruzdę okólną. Bywa określana mianem „piątego płata mózgu”. Wraz z korą mózgową, hipokampem i węchomózgowiem wchodzi w skład płaszcza – części kresomózgowia parzystego składającej się z istoty szarej okrywającej półkule mózgu. Za unaczynienie wyspy odpowiadają gałęzie tętnicy środkowej mózgu. Jako struktura o złożonej aferencji, wyspa uznawana jest za ośrodek integrujący informacje somatosensoryczne, trzewne, smakowe, węchowe, westybularne (tzn. związane z ruchem głowy) oraz pochodzące z układu limbicznego…
Zakręt obręczy to część kory mózgu otaczającej spoidło wielkie. Tworzy liczne połączenia z innymi strukturami mózgu. Jego rola nie jest dokładnie poznana, ale wiadomo, że jest zaangażowany w kontrolowanie emocji i związanego z nimi zachowania.
