Najnowsza analiza obejmowała 218 badań naukowych, rozpatrujących 737 409 przypadków. Zbadano korelację między stosowaniem aspiryny a ryzykiem zachorowania na nowotwór: skóry, głowy i szyi, wątroby, dróg żółciowych, tarczycy, macicy, szyjki macicy, miedniczek nerkowych, moczowodów, mózgu, nowotworów neuroendokrynnych, jelita cienkiego, białaczki, jak również wszelkich chłoniaków, dostarczając w ten sposób bardziej wszechstronnych i wiarygodnych dowodów na tę zależność.
Istnieje kilka potencjalnych mechanizmów biologicznych, dzięki którym aspiryna może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka. Udowodniono, że aspiryna hamuje aktywność cyklooksygenazy 2 (COX-2)–enzymu odpowiedzialnego za syntezę prostaglandyn (hormonów). Dowiedziono, że COX-2 ulega nadmiernej ekspresji w wielu nowotworach i bierze udział w kluczowej aktywności komórkowej, włączając namnażanie, naturalną śmierć komórek wraz z usuwaniem komórek uszkodzonych, tworzeniem naczyń włosowatych oraz występowaniem przerzutów. Aspiryna może również aktywować szlak sygnałowy kompleksu białkowego NF-κB, który odgrywa kluczową rolę w regulacji odpowiedzi immunologicznej na infekcję, powodując śmierć komórki powstałej w procesie nowo – tworzenia. Ponadto niektóre badania wykazały, że kwas acetylosalicylowy może zmniejszyć ryzyko postępowania nowotworu oraz wystąpienia przerzutów, poprzez regulację genetyczną na poziomie ekspresji genów.
Wyniki tej metaanalizy wskazują, że stosowanie aspiryny miało różny wpływ na rozwój nowotworów. Było to uwarunkowane innym poziomem ekspresji COX-2 w różnych nowotworach. Liczne badania dowiodły, że aspiryna hamowała wzrost komórkowy we wszystkich liniach komórek nowotworowych, jednak efekty były zaostrzone w komórkach z mutacjami genu PIK3CA. Gen PIK3CA mutuje się w wielu typach nowotworów: jajnika,głowy i szyi, piersi, dróg moczowych, jelita grubego, płuc.
Dowody z badań obserwacyjnych wskazują, że wykorzystanie aspiryny wiąże się ze zmniejszonym ryzykiem występowania raka żołądka, jelita grubego, przełyku, trzustki, jajników, trzonu macicy, sutka i prostaty, a także nowotworów neuroendokrynnych jelita cienkiego. Silniejszy efekt ochronny zaobserwowano w populacji Ameryki Północnej oraz u pacjentów, którzy stosowali aspirynę przez co najmniej 5 lat. W przypadku większości nowotworów (raka jelita grubego, trzustki, jajników i mózgu) zmniejszenie ryzyka było bardziej wyraźne przy dłuższym czasie stosowania, a wyniki te zgadzają się z wynikami wcześniejszych badań. Ponadto, grupa zadaniowa Stanów Zjednoczonych ds. Prewencji (USPSTF) wskazała, że zapobieganie rakowi z użyciem aspiryny jest istotnym aspektem w polepszaniu kondycji zdrowotnej, jednakże korzyści wynikające z tego tytułu były widoczne dopiero kilka lat po rozpoczęciu terapii aspiryną.
Biorąc pod uwagę, że kilka badań włączono do analizy podgrup na podstawie częstości stosowania aspiryny, a w większości badań brakowało informacji na temat tej zmiennej, wyniki dotyczące ryzyka związanego z częstością stosowania aspiryny należy interpretować ostrożnie. Dalsze badania, które badają związek pomiędzy częstością stosowania kwasu acetylosalicylowego z ryzykiem zachorowania na raka, są niezbędne, aby wyjaśnić tą zależność.
Ponadto owe wyniki wskazują, że największe zmniejszenie ryzyka występowania nowotworów związanych ze spożywaniem aspiryny stwierdzono w krajach Ameryki Północnej i to właśnie na tamtym terenie przeprowadzono dwie trzecie z uwzględnionych badań. Kilka badań przeprowadzono również w krajach azjatyckich i europejskich, które mogą zniekształcić dokładność wyników. Dlatego potrzeba więcej badań, aby zbadać rozbieżności między różnymi krajami i regionami.
