Aktywność fizyczna jest integralnym elementem zdrowego stylu życia. Wiadomo również, że regularne ćwiczenia fizyczne pomagają pozbyć się nadmiarowych kilogramów, zmniejszają apetyt i poprawiają profil metaboliczny, szczególnie u osób zmagających się z nadwagą lub otyłością. Udowodniono też, że są korzystne dla zdrowia także na wielu innych ścieżkach, np. pomagają zapobiegać osteoporozie. Niektórzy ludzie ze względu na stan zdrowia nie są jednak w stanie wykonywać ćwiczeń w zalecanej przez specjalistów ilości. Naukowcy z Baylor College of Medicine, Stanford School of Medicine i innych instytucji badawczych postanowili sprawdzić, w jaki sposób aktywność fizyczna działa na organizm na poziomie molekularnym.
Badacze przeprowadzili kompleksowe analizy składu osocza krwi u myszy po intensywnych treningach biegowych. Ich uwagę zwrócił na siebie szczególnie jeden związek: N-laktoilo-fenyloalanina (Lac-Phe). Jest to związek mleczanu (który powstaje jako produkt uboczny podczas intensywnych ćwiczeń i odpowiada za tzw. zakwasy) i fenyloalaniny, produkowany m.in. w makrofagach, monocytach i innych komórkach układu odpornościowego oraz komórkach nabłonkowych różnych narządów. Jest wydzielany do krwi i pełni funkcję metabolitu sygnałowego.
Podczas wzmożonej aktywności fizycznej stężenie Lac-Phe u myszy rosło. Naukowcy postanowili więc sprawdzić, jaki skutek odniesie podanie tego związku zwierzętom, gdy te nie będą aktywne bardziej niż zwykle. Podawali im więc Lac-Phe przez okres 10 dni. Wyniki obserwacji ujawniły, że w ciągu 12 godzin od każdorazowego podania Lac-Phe myszy przyjmowały o połowę mniej pokarmu niż osobniki z grupy kontrolnej. W końcowym rozrachunku okazało się, że nie tylko mniej jadły, ale również straciły na wadze (z powodu redukcji tkanki tłuszczowej), a ich tolerancja glukozy uległa znaczącej poprawie. Naukowcy zidentyfikowali również enzym CNDP2 który bierze udział w produkcji Lac-Phe. Myszy, które na drodze inżynierii genetycznej pozbawiono tego enzymu również traciły na wadze dzięki aktywności fizycznej. Spadek masy ciała był u nich jednak mniejszy niż w grupie kontrolnej. Dalsze badania wykazały, że aktywność fizyczna skutkuje wzrostem stężenia Lac-Phe także u koni i u ludzi. U tych ostatnich stężenie Lac-Phe zwiększyło się najbardziej wskutek ćwiczeń sprinterskich. Wysoką skuteczność w tym zakresie przyniósł też trening oporowy i ćwiczenia wytrzymałościowe.
Naukowcy zamierzają kontynuować prace. Dalsze badania powinny przynieść wiedzę na temat tego, w jaki sposób Lac-Phe oddziałuje na organizm. Być może uda się również odkryć sposób na farmakologiczne naśladowanie skutków aktywności fizycznej. Wówczas również mniej mobilne osoby mogłyby doświadczyć dobrodziejstw płynących z aktywnego trybu życia.
